اول - به فتح الف و سکون واو (مفردات‌نهج‌البلاغه)اول و تاویل (به فتح الف و سکون واو) از مفردات نهج البلاغه، به معنای رجوع و برگشت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص برگشت دادن در رابطه با خدا و در رابطه با تقوی از این کلمه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاول و تاویل (به فتح الف و سکون واو) به معنای برگشت و رجوع می‌باشد. چنان‌که در لغت آمده است: «آل الیه: رجع.» تاویل نیز به همین معنی آمده است. ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) در خصوص برگشت دادن در رابطه با خدا فرموده است: «المنشی‌ء اصناف الاشیاء بلا رویّة فکر آل الیها و لا قریحة غریزة اضمر علیها؛ اصناف موجودات را آفریده بدون اعمال فکری که به آن رجوع کرده و بدون طبیعت مادّی که در آن فکری را نگاه داشته است.» یعنی خدا مانند انسان نیست که اوّل فکری کرده و بعد کاری را انجام بدهد و قبل از این کلام فرموده است: «و انمّا صدرت الامور عن مشیته.» همچنین امام (علیه‌السلام) در رابطه با تقوی فرموده است: «و اعتصموا بحقائقها تؤل بکم الی اکنان الدعة و اوطان السعة و معاقل الحرز؛ به حقائق تقوی چنگ بزنید تا شما را به پناهگاه‌های سهولت و محل‌های وسعت عیش و امانگاه‌های محفوظ برگشت دهد.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اَول - تأویل»، ص۱۰۰-۱۰۱. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|